In de jachthaven, tussen de kleurige hutten, ligt een vreemde piraat te wachten op bezoekers voor de houten chocolade-kleurige kiosk van «La Marcelle».
Sinds 1996 neemt «La Marcelle» groot en klein mee voor een tochtje om fort Boyard, en een kennismaking met het eiland île d'Aix. Aan boord, René Brassens, de vrolijke eigenaar en kapitein van het zeilschip, Frans vicekampioen solo zwaardschip zeilen in 1975.
He tweede leven van « La Marcelle »
«La Marcelle», gebouwd in 1935, is een voormalig reddingsboot van de eerste «Queen Elizabeth». Deze Noorse kotter van 13 meter lang bezit een tiental zeilen in totaal, en vaart met een snelheid van gemiddeld 6 knopen, oftewel 11 km/h. Om in goede staat te blijven zijn jaarlijks 2 maanden onderhoud noodzakelijk.
Hijs de zeilen!
Een tochtje met «La Marcelle» gaat niet zomaar. Naar gelang het getij en de periode, is de opstapplaats van de boot in de haven van Boyardville, of anders op het strand.
In het laatste geval moet u tot het bos Les Saumonards, waar u de auto kwijt kunt, het strand over, en door het water naar de halfharde boot van René, zo'n 50 meter de zee in. Een nog wat meters verder ligt dan «La Marcelle» rustig in het water te wachten op de piraten van een dag.
«Wie wil de zeilen hijsen? Wie wil aan het roer?» Het antwoord laat niet lang op zich wachten, de handen gaan al omhoog. En daar gaan we dan voor een tochtje van een 1u15 richting fort Boyard!
Blote voeten op het teakhouten dek, de haren in de wind; de leerlingschippers kunnen heerlijk genieten van de zeelucht, voor een uurtje of een hele dag. Tijdens het uitstapje zal René de ene naar de andere anekdote vertellen terwijl de jongsten, getooid met een piratenhoed, de cabine ingaan om de schat te zoeken.
Boyardville, de zwart-witte vuurtoren van Chassiron, le Chateau-d'Oléron, de klokkentoren van Marennes, monding van de Charente... René wijst, legt uit, beschrijft, vertelt.
Daar is Fort Boyard!
Eindelijk, we zijn bijna aangekomen bij Fort Boyard. Terwijl groot en klein de titelsong van het beroemde televisiespelbeginen te neuriën, is dit voor René de gelegenheid om de geschiedenis te vertellen van deze vesting van 68 meter lang, 32 meter breed en 20 meter hoog, en waarvan werd begonnen in 1804. «Vauban dacht dat de bouw niet mogelijk was door de zandbanken waar het geheel op rusten moest. Dat was voor Napoléon geen reden om van het project af te zien. De werkzaamheden moesten in 1809 worden stilgelegd, onder andere door de slag om île d'Aix. Ze werden uiteindelijk voltooid in 1859.»
Vervolgens richting eiland île d'Aix ; voor de één de gelegenheid even een kijkje op het eiland te nemen, voor anderen een mooi moment om foto's vanaf de boot te nemen. En om meer te weten te komen over dit eilandje van 3 kilometer lang, beschermd als opmerkelijk natuurgebied, die alleen lopend of op de fiets bezocht kan worden.
Voor de passagiers die aan boord zijn gebleven is het tijd om weer terug naar Oléron te gaan. Het is tevens tijd voor een kir en wat nootjes. Het uitstapje begint te lijken op een borrel met vrienden. Aan de voorzijde van de boot spelen de grootste waaghalzen onder de kinderen op het net dat over het water hangt. Zelfs volwassenen wagen zich erin, voor een laatste originele foto ter herinnering.
Bedankt René, en bedankt Marcelle!
Voor meer informatie
06 51 24 15 22
Jenny Delrieux, journaliste in de Charente-Maritime, houdt ervan om nieuwe dingen te ontdekken en te beleven en om mensen te ontmoeten. Ze houdt van dansen, luchtacrobatiek en lezen. Deze import-inwoonster van La Rochelle houdt ervan nieuwe uitdagingen aan te gaan.